Θα απειλούσε το Μεξικό την Καλιφόρνια και η Ουάσινγκτον θα σφύριζε αδιάφορα;

Το “απάνεμο λιμάνι” της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο οποίο αποφασίσαμε να δέσουμε τη χώρα μας,δε μας προστάτευσε στη μεγάλη κρίση χρέους που ξέσπασε μετά το 2008.Απ’ό,τι φαίνεται δεν πρόκειται να μας προστατεύει ούτε και στις περιπέτειες μας με την Τουρκία του κ.Ερντογάν.

Γράφει ο Σπύρος Αλεξάκης

Οι Νεοέλληνες δεν είμαστε αντιευρωπαϊστές.Αυτό τουλάχιστον έδειχναν οι δημοσκοπήσεις μέχρι πριν από μια δεκαετία.Τα ποσοστά των ευρωσκεπτικιστών στη χώρα μας ήταν από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη και οι περισσότεροι συμπατριώτες μας δεν μπορούσαν να φανταστούν την Ελλάδα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Οι λόγοι λίγο-πολύ γνωστοί:
Το ότι εδώ και αιώνες η Δύση επικαλείται το αρχαίο μας παρελθόν κάνοντας μας να νιώθουμε ότι είμαστε η κοιτίδα του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Το ότι είμαστε ένας χριστιανικός λαός σε μια περιοχή,την ανατολική Μεσόγειο,όπου οι μουσουλμάνοι είναι η πλειοψηφία,αναγκάζοντας μας από ένα σημείο της ιστορίας μας και μετά να κοιτάμε αποκλειστικά προς τη χριστιανική Δύση.
Το ότι οι μεγάλες δυτικές δυνάμεις ήταν αυτές που μας βοήθησαν να αποτινάξουμε τον Οθωμανικό ζυγό όπως φυσικά και το ότι στο παρελθόν η ροή χρήματος από την ΕΟΚ και ΕΕ στη χώρα μας,μάς έκανε να  είμαστε φιλοευρωπαϊστές περισσότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Όλα αυτά φυσικά μέχρι το 2010,μια και η πίστη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα ευρωπαϊκά ιδεώδη κλονίστηκε μετά την κρίση του ευρώ και τον τρόπο που  αντιμετωπίστηκε η χώρα μας από τα …κεντρικά των Βρυξελλών.
Αποτέλεσμα ήταν η άνοδος του Σύριζα,ως ευρωσκεπτικιστική δύναμη,το Γενάρη του ’15 και φυσικά το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος του καλοκαιριού του ίδιου έτους.

Η Ελλάδα στην ΕΟΚ

Η Ελλάδα μπήκε στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) λίγα χρόνια μετά το τέλος της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο για δύο λόγους πρώτον για να θωρακίσει το δημοκρατικό πολίτευμα και δεύτερον για να αναβαθμιστεί γεωπολιτικά και να προστατεύσει τα σύνορα της από τις επιθετικές τάσεις της Τουρκίας που τότε,στην Κύπρο το ’74, επανεμφανίστηκε σαν ιμπεριαλιστική δύναμη στην περιοχή.

Από αυτούς του δύο στόχους που είχε η χώρα μας ουσιαστικά πέτυχε μόνο τον ένα.
Η Δημοκρατία πραγματικά θωρακίστηκε μετά το 1980 και σήμερα τέσσερις δεκαετίες μετά μπορούμε να πούμε ότι δε μοιάζει να κινδυνεύει.
Όμως η παρουσία της στην ΕΟΚ,αργότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τέλος στην Ευρωζώνη δεν έδειξε να την προστατεύει από την απειλή των γειτόνων της,μέχρι τώρα.

Να θυμίσουμε ότι ο Πάνος Καμμένος υποστήριξε το καλοκαίρι του 2015 ότι αναγκάστηκε να μετατρέψει μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα το “όχι” του δημοψηφίσματος σε “ναι”,για εθνικούς λόγους,με το φόβο ότι θα δεχόμασταν επίθεση από την Τουρκία.Τελικά και στο ευρώ μείναμε και τα μνημόνια συνεχίστηκαν και τώρα απειλούμαστε ευθέως από τους γείτονες!

Προς τι οι αμυντικές δαπάνες;

Η Ελλάδα δεν μπορεί να ακολουθήσει μια ανεξάρτητη πολιτική γιατί απειλείται από τη γειτονική Τουρκία. Συμπέρασμα αποκαρδιωτικό αν σκεφτεί κανείς ότι η χώρα δαπανά απίστευτα μεγάλα ποσά για κράτος που δεν κάνει ιμπεριαλιστική πολιτική και που απλά προσπαθεί να προστατεύσει τον εθνικό του χώρο.
Δαπανά σταθερά πάνω  πάνω από το 2% του ΑΕΠ της κάθε χρόνο,όντας η δεύτερη χώρα σε στρατιωτικές δαπάνες,σε σχέση με το ΑΕΠ, στο ΝΑΤΟ αλλά αντιλαμβανόμαστε ότι τελικά δεν αρκούν και ότι περιμένουμε από τη διπλωματία και τις ξένες δυνάμεις να υπερασπιστούν τα εθνικά της δίκαια .
Κάτι που τουλάχιστον για τους εταίρους της στην ΕΕ θα έπρεπε να ήταν μια δεδομένη κίνηση.Φανταστείτε να απειλούσε το Μεξικό την Καλιφόρνια ή έστω τη μικρότερη Αλαμπάμα και η Ουάσινγκτον να σφύριζε αδιάφορα.
Τι Ένωση έχουν φτιάξει επιτέλους εκεί στις Βρυξέλλες;