"Γιατί είμαι υποψήφιος στις εκλογές του Μάη"

• Γιατί συμμετέχω στις δημοτικές εκλογές ως υποψήφιος:

Γιατί η εποχή θέλει δράση και όχι νωθρότητα. Η κρίση αξιών, πολιτισμού και ταυτότητας που μας ταλανίζει από χρόνια, συνέπεια της οποίας είναι κι η οικονομική κρίση, απαιτεί συμμετοχή κι όχι απλές διαπιστώσεις. Αν ο καθένας μας παρέμβει όπου μπορεί, στην οικογένειά του, στην εργασία του, στη γειτονιά του, στην πόλη του, στην περιφέρειά του, οι ψηφίδες διαμορφώνουν και τη συνολική εικόνα. Γιατί δεν πιστεύω στη μοιρολατρία. Για την αλλαγή νοοτροπίας και την έξοδο από την τηλεοπτική πραγματικότητα που μας καταδυναστεύει, απαιτείται ενεργή και μεγαλύτερη συμμετοχή από όλους.

• Γιατί με τους Ενεργούς Πολίτες:

Γιατί κηρύττουν ένα άλλο μοντέλο διοίκησης. Δε ζητάνε απλώς την ψήφο του πολίτη, αλλά τη διαρκή του συμμετοχή στη συνδιαμόρφωση της πολιτικής του Δήμου, από κοινού και αδιάκοπα. Στηρίζονται στη συλλογικότητα, έχουν διεκδικητική διάθεση, πιστεύουν σε μια πραγματική τοπική αυτοδιοίκηση, ανθρωποκεντρική, κοινωνιοκεντρική, χωρίς αποκλεισμούς. Έχουν σαφές πολιτικό στίγμα, ευθύ κι όχι στρογγυλεμένο λόγο, υποψηφίους που δε βαρύνονται από τις χρεοκοπημένες πολιτικές του παρελθόντος, αλλά από παρελθόν ανιδιοτελούς προσφοράς. Γιατί, όταν τέθηκε θέμα συνεργασίας, δε ζητήθηκαν κομματικές ταυτότητες και περγαμηνές.

• Γιατί όχι με τους Ανοιχτούς Ορίζοντες του νυν Δημάρχου:

Γιατί το πλαίσιο στο οποίο λειτούργησε, με επιτυχία σε πολλές περιπτώσεις, έχει χρεοκοπήσει και ξεπεραστεί. Άλλωστε, η εναλλαγή δίνει οξυγόνο, και μια τέταρτη θητεία θα εντείνει φαινόμενα καθεστωτισμού. Γιατί, ενώ το έργο που αφήνει είναι αναμφισβήτητο, υπήρξε σε πολλές περιπτώσεις αποσπασματικό, ημιτελές και προσχηματικό. Γιατί, μετά από 40 χρόνια διακυβέρνησης του Ηρακλείου από την ίδια πολιτική παράταξη, μετά από 4 κοινοτικά πλαίσια στήριξης και αναρίθμητα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων, ακόμα αγοράζουμε νερό, δεν έχουμε ελεύθερους κοινόχρηστους χώρους, σύγχρονο πολεοδομικό σχεδιασμό, αγνοούμε την πολιτιστική μας ταυτότητα και δεν έχουμε αναδείξει την πολιτιστική μας κληρονομιά. Χωρίς να παραγνωρίζεται η πρόοδος που σημειώθηκε σε κάποιους τομείς, αν διερωτηθεί κανείς πού θα μπορούσαμε να έχουμε φτάσει και πού βρισκόμαστε σήμερα, θα μελαγχολήσει.

• Γιατί όχι με τους Δυναμικούς Πολίτες του κ. Λαμπρινού:

Γιατί ο στρογγυλεμένος λόγος, ο πολιτικός αποχρωματισμός και ο μανδύας του «ακομμάτιστου», ενώ είναι γνωστό το πολιτικό παρελθόν πλείστων στελεχών του συνδυασμού, δε με βρίσκει σύμφωνο. Άνθρωποι αξιόλογοι και καταξιωμένοι αρκετοί εξ αυτών, δείχνουν ως ετερόκλητη «συμμαχία προθύμων» με κύριο στόχο την εκθρόνιση Κουράκη, χωρίς όμως συγκεκριμένη πολιτική αντιπρόταση για τη διακυβέρνηση του Δήμου την επόμενη μέρα. Άλλωστε, δεν απέφυγαν ως τώρα επιφανειακές επικοινωνιακές λογικές και κριτήρια αναγνωρισιμότητας και κοινωνικής ισχύος στη συγκρότηση του συνδυασμού.

• Γιατί όχι με τη Λαϊκή Συσπείρωση του κ. Συντυχάκη:

Η εκτίμηση δεδομένη. Και στον επικεφαλής και στο συνδυασμό. Αλλά με τον πολιτικό χώρο προέλευσης, ή συμφωνείς και συντάσσεσαι ή διαφωνείς. Η παρουσία του ήταν και είναι χρήσιμη στην πόλη, όπως και όλων.

Εν κατακλείδι, ο συνδυασμός που θα επικρατήσει, θα πρέπει να απαντήσει στο δίλημμα: διαφωνεί με τις σημερινές πολιτικές που κρατούν την τοπική αυτοδιοίκηση σε πολλαπλή ομηρία , προσχηματική και στερημένη από τους πόρους που δικαιούται, προσπαθεί να εμπνεύσει για ένα νέο μοντέλο διοίκησης, ή αναλαμβάνει τον άχαρο ρόλο του απλού διαχειριστή και διεκπεραιωτή των κεντρικών πολιτικών επιλογών που στραγγαλίζουν δήμους και περιφέρειες; Κατά την προσωπική μου γνώμη οι Ενεργοί Πολίτες είναι το μόνο σχήμα που μπορεί να δώσει ξεκάθαρη απάντηση στο παραπάνω θεμελιώδες ερώτημα.

Αγαπητέ συμπολίτη, με το κείμενο αυτό καταθέτω δημόσια κάποιες γενικότερες σκέψεις μου. 

Δε διεκδικώ την ψήφο σου. Διεκδικώ τη συμμετοχή σου, την διαφωνία σου, την ώσμωση που θα οδηγήσει σε μια καλύτερη κατάσταση. Δική σου η κρίση, δική σου κι η απόφαση. 

Με εκτίμηση,
Λευτέρης Κουγιουμουτζής
Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τους Ενεργούς Πολίτες
ekougioumoutzis@gmail.com

Πηγή: www.flashnews.gr

Οι επιστήμονες μίλησαν: Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το τέλος μας....

Η καινούργια προσέγγιση στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου λέγεται Βιοκεντρισμός, και προέρχεται τόσο από το χώρο της κβαντοφυσικής και της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, όσο και από τον ίδιο...τον Αϊνστάιν.

Σύμφωνα με ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα της επιστήμης, καμίας μορφής ενέργεια δεν χάνεται. Δεν δημιουργείται κ δν καταστρέφεται απλά υπάρχει. Ξεκινώντας από αυτό, και με δεδομένο ότι ο εγκέφαλος, είναι μια τεράστια γεννήτρια ενέργειας, οι επιστήμονες καλούνται να απαντήσουν στο τι γίνεται αυτή η ποσότητα ενέργειας, όταν ο εγκέφαλος σταματήσει λόγω θανάτου να λειτουργεί. Είναι πιθανόν να μεταβιβάζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν;

Για τους μελετητές, η θεωρία των παράλληλων συμπάντων, είναι μια πραγματικότητα πολύ πιο αντικειμενική από αυτό που θεωρούμε πραγματικότητα δεδομένου ότι έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος, θεμελιώδεις όσον αφορά την προσέγγιση μας απέναντι στην πραγματικότητα, δν υφίστανται όπως τις αντιλαμβανόμαστε.

Οτιδήποτε ο εγκέφαλος επεξεργάζεται και χρησιμοποιεί σαν πληροφορία, είναι απλά ένα εργαλείο κατανόησης ενός συγκεκριμένου χωροχρόνου μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας. Κάτι που αποδεικνύεται από την ανικανότητα του εγκεφάλου, να κατανοήσει την ύπαρξη του συμπαντικού απείρου, εφ" όσον ο προγραμματισμός του, του καθιστά κατανοητά μόνο τα πεπερασμένα σύνολα.

Σε ένα σύμπαν χωρίς χώρο και χρόνο (με τις έννοιες που εμείς τους δίνουμε) όπως στην ουσία έχει αποδειχτεί ότι είναι το σύμπαν, η έννοια του θανάτου, του τέλους, πολύ απλά δεν υφίσταται λένε οι ειδικοί. Υφίσταται η εμπειρία του θανάτου, όπως τον βιώνουμε με το συγκεκριμένης λειτουργίας εγκέφαλο μας, αλλά κατά πόσο αυτή η εμπειρία, ανταποκρίνεται σε μια αντικειμενική πραγματικότητα, για την οποία δεν έχουμε εργαλεία κατανόησης;

Ο ίδιος ο Αϊνστάιν είχε παραδεχτεί με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του, του Μπέσο:«Ο Μπέσο έφυγε από αυτόν τον παράξενο κόσμο, λίγο πριν από μένα. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς, γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απλά και μόνο μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση».

Σύμφωνα με τη μελέτη των επιστημόνων, η αθανασία δεν είναι μια διαρκής ύπαρξη σε έναν κόσμο δίχως τέλος γιατί πολύ απλά σαν έννοια, κατοικεί έξω από την έννοια του χρόνου όπως τον ξέρουμε. Σε έναν κόσμο έξω από την αντιληπτική μας ικανότητα, κι από ότι θεωρούμε πραγματικό και μη.

Όσο δεδομένη είναι η περιορισμένη μας ικανότητα στον προσδιορισμό της πραγματικότητας άλλο τόσο είναι και η ικανότητά μας στον προσδιορισμό της μη πραγματικότητας. Αυτής που δεν περιορίζεται από το χώρο, το χρόνο και τους νόμους ενός χιλιοστού του σύμπαντος, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την δημιουργία και τις παράλληλες, άπειρες όπως και ο χωροχρόνος, μορφές της.

arouraios.gr