Η Κύπρος και η Ελληνική Εθνικοφροσύνη με τα κούφια λόγια ! !

Του Σπύρου Αλεξάκη

Το "ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται" το ακούμε σχεδόν καθημερινά τον τελευταίο καιρό.
Και μετά έρχεται το κατεβατό:
Οι Χουντικοί που έκαναν έργα, οι Χουντικοί που δεν έκλεβαν, οι Χουντικοί που ήταν πατριώτες...
Ενώ όμως οι διάφοροι...εθνικισταί που έχουν αναλάβει εργολαβία την υπεράσπιση της 7ετίας,είναι λαλίστατοι όσον αφορά τις προδοσίες των αντιπάλων τους και σταθερά με το ζωνάρι λυμένο για πόλεμο εναντίον των εχθρών του Ελληνισμού, για το '74 σπάνια μιλάνε. Θυμούνται όλες τις επετείους και κάθε μάχη που έχει δώσει το 'Εθνος από την... Τροία και μετά, αλλά για την Κύπρο σιωπή. Μόνο κάποιοι τύπου Πλεύρη, διαχωρίζουν την περίοδο Ιωαννίδη απ'την υπόλοιπη δικτατορία και ρίχνουν το κρίμα για το Κυπριακό σε κείνον, κι ας είναι γνωστό ότι η μεραρχία από την Κύπρο αποσύρθηκε επί τριανδρίας. Ολόκληρο παραμύθι για να βγάλουν λάδι τον Παπαδόπουλο.
Όπως είχε γίνει και με τους, επίσης 'Ελληνες Εθνικιστές, συνεργάτες των ναζί  το 41-44.
Σε δυο περιπτώσεις, μέσα σε λιγότερο από μισόν αιώνα,η Ελληνική  Εθνικοφροσύνη έδωσε εξετάσεις και απέτυχε. Απέτυχε όχι βάσει μαρξιστικών στάνταρντς αλλά σύμφωνα με τα δικά της μέτρα και σταθμά. Γιατί συνεργάστηκε, αποδεδειγμένα, με τους εχθρούς της χώρας. Συνεργάστηκε, δεν επέδειξε απλά παθητική ή ουδέτερη στάση.

Θα τριτώσει, λέτε, το κακό;

Ποιος ξέρει, θα το δούμε όταν (και αν) οι Χρυσαυγίτες πάρουν την εξουσία. Ο γερο-Πλεύρης πάντως πριν από λίγες μέρες αμφισβήτησε το αν θα ξαναγίνουν εκλογές σύντομα.
Και δεν εννοούσε προφανώς το ότι θα εξαντλήσει την τετραετία η κυβέρνηση Σαμαρά.