"Να ενταχθεί το χωριό Σοκαράς, του Δήμου Γόρτυνας στα μαρτυρικά χωριά"

Με Ερώτηση του προς τον Υπουργό Εσωτερικών, ο Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ν. Ηρακλείου, κ. Βασίλης Κεγκέρογλου, ζητά να ενταχθεί το χωριό Σοκαράς, του Δήμου Γόρτυνας στα μαρτυρικά χωριά. Αναλυτικά το κείμενο της Ερώτησης έχει ως εξής:

«Αξιότιμε κ. Υπουργέ,

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 18 εδ.5 του Ν.2503/30-5-1997 το χωριό του Σοκαρά μπορεί να συμπεριληφθεί στη λίστα με τα χωριά που χαρακτηρίζονται μαρτυρικά, αφού είναι ένα από τα χωριά που είχαν υποστεί μεγάλες καταστροφές σε ανθρώπινα θύματα και σε υλικές ζημιές κατά την αντίσταση εναντίον των δυνάμεων κατοχής 1941-1944.

Μέχρι σήμερα ο Σοκαράς του Δήμου Γόρτυνας που αποδεδειγμένα, με καταγεγραμμένα ιστορικά στοιχεία, πληρεί όλα τα παραπάνω κριτήρια του συγκεκριμένου προεδρικού διατάγματος, το οποίο αφορά τα μαρτυρικά χωριά, δεν έχει λάβει το χαρακτηρισμό ως Μαρτυρικό Χωριό

Επειδή τα ιστορικά στοιχεία, για τις εκτελέσεις κατοίκων του Σοκαρά, αλλά και οι συνολικές καταστροφές που υπέστησαν οι κινητές και ακίνητες περιουσίες των κατοίκων του χωριού, αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα για τα δεινά από τους κατακτητές, το ίδιο διάστημα

Ερωτάσθε κ. Υπουργέ

Προτίθεστε να χαρακτηρίσετε τον οικισμό του Σοκαρά μαρτυρικό, ικανοποιώντας το αίτημα της τοπικής κοινωνίας, που με αυτό τον τρόπο επιθυμεί να τιμήσει τη μνήμη των ανθρώπων, οι οποίοι θυσιάστηκαν στο βωμό της ελευθερίας για την πατρίδα μας;».

Τα ληγμένα... της ζωή μας !

                                                                        

Ληγμένα τρόφιμα, ληγμένα φάρμακα, ληγμένα όνειρα, ληγμένη ζωή... Αυτό είναι το τοπίο, που διαμόρφωσαν και σ’ αυτό  επιβάλουν πλέον να ζήσει ο Ελληνικός Λαός! Και για να εξηγούμαι: Δεν απευθύνομαι σε αυτούς, που έχουν ακόμη την άνεση να γεμίζουν τα καρότσια των super markets, ή που έχουν να πληρώνουν ιδιωτικά σχολεία για τα παιδιά τους, ή που ακόμη σηκώνουν όλα τα μαγαζιά τα Χριστούγεννα, για να μην πάθουν στέρηση  τα «βλαστάρια» τους, αλλά για όλους τους άλλους, την πλειονότητα δηλαδή των Ελλήνων!

Ας δούμε πώς η διάταξη  επιτρέπει στους εμπόρους τροφίμων να πωλούν ληγμένα, με την άδεια και τις ευλογίες της τρόικας, που μας κυβερνά.

Όπως αναφέρεται στην σχετική διάταξη, επιτρέπεται η διάθεση τροφίμων περασμένης χρονολογίας ελάχιστης διατηρησιμότητας, πλην όσων προσδιορίζονται από την κείμενη νομοθεσία ως ευαλλοίωτα, με την προϋπόθεση ότι αυτά θα πωλούνται σαφώς διαχωρισμένα από τα άλλα τρόφιμα και σε πινακίδα, που θα αναρτάται σε αυτά και θα αναγράφεται, με κεφαλαία γράμματα, η φράση «ΤΡΟΦΙΜΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ». 

Έτσι, λοιπόν, πρώτα  μας άφησαν χωρίς δουλειά και μετά μας έδειξαν τα ληγμένα, για να τραφούμε και να θεραπευτούμε. Θα μου πείτε τα φαρμακεία πουλούν ληγμένα φάρμακα; όχι βέβαια δεν είπα αυτό, αλλά γιατί τα μαζεύουν και δεν ξέρει κανείς τι τα κάνουν; τα καταστρέφουν τάχα για προστασία του περιβάλλοντος; Η αμφιβολία μου βέβαια αυτή δεν αφορά τους φαρμακοποιούς, αλλά τα παραπάνω «σκαλοπάτια». Πολλά δε από τα τρόφιμα  είναι δυο φορές ληγμένα, είναι όμως σαφώς καλλίτερα… από τα σκουπίδια.

Τι έχει, λοιπόν, να φοβηθεί ο άνεργος, ο συνταξιούχος, ο νέος των τετρακοσίων πενήντα ευρώ, ο εργαζόμενος με το μπλοκάκι; Όλοι δηλαδή οι «προνομιούχοι Έλληνες», τι έχουμε να χάσουμε, τα ληγμένα όνειρα ή τη ληγμένη ζωή; Αυτή τη ζωή, που φρόντισαν μερικοί να ζήσει στο εξής ο περισσότερος  πληθυσμός της Πατρίδας μας!

Ευτυχώς ή δυστυχώς έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι, ο χειμώνας θα είναι πολύ βαρύς για τη  μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου, που όχι μόνο δε θα ζεσταθεί, αλλά δε θα έχει να αγοράσει ούτε τα ληγμένα τους.

Δεν πάει άλλο! Όσα ληγμένα και να μας ταΐσουν θα περισσέψουν, γιατί η λήξη η δικιά τους έφτασε, δε θα ξαναφάει ο κόσμος τα παραμύθια τους, δε θα ξανακοιμηθεί αγκαλιά με το φόβο τους, δε θα εμπιστευθούμε ξανά ληγμένους πολιτικούς...

Να θυμόμαστε πάντα ότι, όλα τα ληγμένα -τρόφιμα, φάρμακα, πολιτικοί-βλάπτουν σοβαρά την Υγεία! Μην το ξεχνάμε! Πρέπει να τα βγάλουμε από τη ζωή μας, γιατί τα παιδιά μας πρέπει να δουν ξανά μια άσπρη μέρα! Πρέπει να κάνουν ξανά όνειρα! Λοιπόν, υπάρχει  ελπίδα; Υπάρχει νομίζω, αρκεί να μας λείψουν τα «ληγμένα».