Υπάρχει ένας πολύ μεγάλος γκρεμός, μια άβυσσος, παντού βράχια κοφτερά, τζουγκριά που λέμε στην Κρήτη και μας έχουν κρεμάσει από τον λαιμό εδώ και δύο χρόνια .
Ένα χοντρό σχοινί δεμένο γύρω από τον λαιμό μας, σφίγγει κάθε φορά που οι σωτήρες, μας σώζουν. Μας κόβουν την ανάσα αλλά μας ανεβάζουν ένα μέτρο πάνω. Έτσι μέτρο- μέτρο με κομμένη την ανάσα, μας "σώζουν" και η άβυσσος απέχει από την κορυφή μία Άβυσσο!!!
Τα χέρια μας είναι δεμένα πισθάγκωνα, η αναπνοή μας λιγοστεύει και αυτοί από ψηλά μας φωνάζουν, άλλο ένα μνημόνιο και άλλο ένα μνημόνιο. Μια μόνιμη απειλή- ή σε ανεβάζουμε δεμένο από τον λαιμό και αν προλάβεις ή αφήνουμε το σχοινί και χάθηκες στο χάος.
Έλα όμως που έκαναν ένα λάθος, πάνω στην παντοδύναμη σιγουριά τους προκήρυξαν εκλογές, μας έδωσαν ένα μαχαίρι που μ'αυτό μπορούμε να κόψουμε τα σχοινιά και έστω τζουγκρί- τζουγκρί να ανέβουμε πάλι στην κορυφή βοηθώντας ο ένας τον άλλο. Έτσι αυτή η χώρα, αυτός ο λαός θα έχει μέλλον, αν αυτό το μαχαίρι που μας έβαλαν κατά λάθος στα δεμένα μας χέρια, δεν το χρησιμοποιήσουμε την ερχόμενη Κυριακή που είναι η μόνη μας ευκαιρία να είστε σίγουροι ότι το επόμενο σφίξιμο με τον βρόγχο του μνημονίου θα είναι το τέλος αυτής της πατρίδας, αυτού του λαού.
