Είναι σημείο των καιρών η δυστυχία μιας μεγάλης μερίδας του Ελληνικού λαού. Αυτό δε λένε να το καταλάβουν αυτοί που μας κυβερνούν τόσα χρόνια.
Ίσως δεν μπορούν,
γιατί δεν ήρθαν στην ανάγκη να πληρώσουν το ηλεκτρικό, το νερό, το χαράτσι ή το
γάλα των παιδιών τους, καταφεύγοντας
σε ταπεινωτικές ενέργειες, όπως
πουλώντας τα πολυτιμότερα πατρογονικά
τους κειμήλια για μια χούφτα Ευρώ! Έτσι αναγκάζονται οι συμπολίτες μας
να ανταλλάσσουν χρυσό για λίγα χρήματα. Αναγκάζονται απελπισμένα να πουλήσουν
κοσμήματα, βέρες, βαπτιστικά, μέσα στην αγωνία τους για να καλύψουν, έστω και
προσωρινά, τρέχουσες βιοτικές τους ανάγκες. Άντε να εξηγήσεις όλα τα παραπάνω,
δύσμοιρε Έλληνα, σ’ αυτούς που τον
τελευταίο καιρό πλουτίζουν στοιχηματίζοντας στη φτώχεια της Ελλάδας. Άντε να
καταλάβουν γιατί ανθούν οι αλυσίδες των καταστημάτων που ξεφυτρώνουν σαν
μανιτάρια και «εξυπηρετούν» αγοράζοντας κάθε είδους χρυσά αντικείμενα, ενώ
κλείνουν κάθε μέρα χιλιάδες άλλα μαγαζιά σε όλη τη χώρα. Έχουν άραγε οι
αρμόδιοι κρατικοί λειτουργοί ασχοληθεί με το φαινόμενο αυτό; Αυτό που από τη
μια κλείνουν και από την άλλη ανοίγουν τόσες χιλιάδες καταστήματα συγκεκριμένου
σκοπού; Έχουν να απαντήσουν πώς κατάφεραν να μας γυρίσουν τόσα χρόνια πίσω,
έτσι ώστε να αναβιώσουν φαινόμενα των κατοχικών και των αμέσως
μετακατοχικών χρόνων;
Ξέρουν, αλλά αποφεύγουν
να απαντήσουν, ψελλίζοντας μόνο μια λέξη «κρίση».
Είναι σαν να μην
ευθύνονται για την όλη κατάσταση που
βιώνει ο κόσμος, η μεγάλη μάζα του Ελληνικού λαού, σαν να μην ευθύνονται ακόμη
που και νεαρά παιδιά ανταλλάζουν κάποιο κόσμημα για πολύ λίγα χρήματα, πολλές φορές
κρυφά από τους γονείς τους. Πρέπει να μάθουμε, πρέπει να ξέρουμε πού το
πάνε! Ίσως είναι αυτό: Μέχρι να υπάρχει συσσωρευμένος χρυσός
με δυστυχία από τη μια, και καταστήματα που «εξυπηρετούν» από την άλλη, όλο και κάποιοι
θα χαίρονται μέσα κι έξω από την Ελλάδα!
Μετά όμως τι;
Τι; Είμαι σίγουρος πως ξέρει ο περήφανος ελληνικός
λαός!
Ξέρει να αντιστέκεται. Ξέρει να τιμωρεί και μέσα από τα
δύσκολα να ξαναγεννιέται.
