Αξιοπρεπείς…δυνατοί και ελπίζοντες

Του Βαγγέλη Αλεξάκη

Έχω γεννηθεί ακριβώς στην μέση του περασμένου αιώνα και κατά συνέπεια είμαι παιδί των αμέσως μετακατοχικών χρόνων. Το ηλεκτρικό  στο μέρος που μεγάλωσα ήρθε όταν ήμουν δεκαοκτώ χρονών έτσι το σχολείο το τέλειωσα διαβάζοντας με λάμπα πετρελαίου. Έπαιξα σε χωμάτινες αλάνες, έφαγα πρωινό από τα συσσίτια του σχολείου μου, έτσι  έχω βιώσει τρεις βασικές έννοιες της ανθρώπινης ύπαρξης,  την Υπομονή , την  Ελπίδα και την Αλληλεγγύη. Τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια καταλαβαίνω πόσο ρόλο έπαιξαν στην ζωή μου αυτές οι έννοιες. Όμως τώρα βλέπω και θαυμάζω νέους ανθρώπους απολυμένους άνεργους χωρίς να έχουν που την κεφαλή κλίνε και όμως καρτερικά περιμένουν και ελπίζουν για το καλύτερο. Τα κοινωνικά δίκτυα αυξάνονται καθημερινά και εξαπλώνονται σε όλη την επικράτεια της μικρής κακοποιημένης υπερήφανης και πανέμορφης χώρας μας. Τα κοινωνικά δίκτυα αλληλεγγύης προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν όλους μας, για μια δυναμική αλληλέγγυα αντιμετώπιση, της επιβαλλόμενης κατάστασης ιδίως  μεταξύ των νέων που πεισματικά υπομένουν και ελπίζουν δίνοντας το χέρι ο ένας στον άλλο, έστω και με σβησμένα όνειρα Από την άλλη υπάρχει η άλλη μερίδα του κόσμου που οδεύει  προς το τέλος του βίου, είμαστε αυτοί που είπαμε παραπάνω, γεννημένοι μετά την κατοχή, μάθαμε να υπομένουμε ,να έχουμε αλληλεγγύη και να ελπίζουμε, με μια διαφορά, είχαμε όραμα,  βλέπαμε την ζωή μας να βελτιώνεται δύσκολα αλλά σταθερά, τώρα όμως Τι; Αξιοπρέπεια, δύναμη, το κεφάλι ψηλά και ανυπότακτοι μέχρι το τέλος για να δείξουμε τον δρόμο στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας !

Μέρες παλιές

Ανιστορούμαστε τις μέρες τις παλιές,

που παίζαμε σα ξέγνοιαστα αλάνια,

ξεκάλτσωτοι, τα πόδια μας γυμνά

μεσ’ τα παλιά στιβάνια.

Ήταν οι μέρες μας ζεστές, χαρούμενες, σκληρές,

κι’ ελπίζαμε σένα φιλί, μια αγκαλιά και ένα χάδι,

κάτω απ’ το ξάστερο ουρανό, 

όλοι μαζί σαν βγάζαμε το βράδυ.

Να ερχόταν εκείνες οι μέρες οι παλιές,

μαζί με την ελπίδα, 

της νιότης την ορμή να είχαμε αγκαλιά, 

για όραμα μια όμορφη ζωή

και γνώση στο μυαλό μας για πυξίδα.

Ηράκλειο 4-6-2015