Ο δρόμος για άλλους… «παραδείσους»

Ο δρόμος για άλλους… «παραδείσους»

Του Βαγγέλη Αλεξάκη

«Η χειρότερη σκλαβιά του κόσμου είναι η σκλαβιά που σου γίνεται συνήθεια»

Το ανάλγητο σημερινό  Ελληνικό κράτος έκανε πάλι το θαύμα του. Θύμα ένας «προνομιούχος» συνταξιούχος  από την Ρόδο, ο οποίος έπαιρνε δύο συντάξεις μία του ΟΓΑ 342 Ευρώ και μία από το κράτος του Καναδά στο οποίο είχε εργαστεί για λίγο, άλλα 31 Ευρώ. Τι είπαν οι  φωστήρες που μας κυβερνούν ; Είναι παράνομο να παίρνεις δύο συντάξεις «πλουτοκράτη» συνταξιούχε, που επί πλέον είσαι και καρδιοπαθείς, άρα σου κόβουμε την δικιά μας και σου αφήνουμε την σύνταξη  από τον Καναδά των 31 ευρώ. Αυτή προφανώς δεν μπορούσαν να την κόψουν γιατί προέρχεται από ξένο σοβαρό κράτος, που αν του αναλογούσε έστω και ένα ευρώ θα του το έστελναν.

Τώρα λοιπόν τι; 31 Ευρώ  για να ζήσει ένας άνθρωπος εβδομήντα χρόνων και καρδιοπαθείς; Ένα ευρώ την ημέρα, όχι βέβαια ότι και με τα 342  Ευρώ θα ευημερούσε, πόσο μάλλον με τα τριανταένα, ούτε να πεθάνει δεν είχε περιθώριο.

Αναφέρθηκα στο παραπάνω παράδειγμα για να σας πω ότι με την υπάρχουσα πολιτική που μας έχουν επιβάλει, η ζωή μας δεν πάει πουθενά. Δεν θα διστάσουν να κόψουν όλες τις συντάξεις γιατί όσοι τις παίρνουμε είμαστε πλέον άχρηστοι και  προτιμότερο είναι να μετακομίσουμε σε άλλους «παραδείσους».

Μπορεί να στεναχωρώ μερικούς φίλους και δικούς μου ανθρώπους που πιστεύουν ότι  για αυτούς δεν κτύπησε ακόμη η καμπάνα. Έστω ότι είναι έτσι,  όταν έλθει η σειρά τους , γιατί κάποια μέρα θα έλθει , ποιος θα τους σώσει ;

Έτσι αν σκεφτούμε όλοι, τότε και μόνο τότε, το κράτος αυτό, που έχει διαχωρίσει  την θέση του από την κοινωνία, θα αλλάξει . Θα αποκτήσει πάλι πολίτες , τους δικούς του πολίτες και όχι απάνθρωπα νούμερα. Έχουν ταυτίσει το κράτος με την κυβέρνηση, με τα πρόσωπα που μας κυβερνούν φανερά ή κρυφά. Όχι δεν είναι το κράτος Ελλάδα μια χούφτα εξουσιαστές, το κράτος είναι η κοινωνία, είναι ο λαός που κατοικεί τον συγκεκριμένο χώρο του πλανήτη μας, δεν είναι οι κατά καιρούς περιστασιακοί ή μη, κυβερνήτες. Όσο για τους νόμους που κατασκευάζουν σωρηδόν  και ψηφίζουν σε μία νύκτα, δεν έχουν έλεος για την κοινωνία, είναι όμως τα αδύναμα πόδια ενός σαθρού  οικοδομήματος που ο πρώτος   μικρός σεισμός θα το κατεδαφίσει και να ‘χουμε στον νου μας πάντα τα λόγια του Νίκου Ψιλάκη  «Η χειρότερη σκλαβιά του κόσμου είναι η σκλαβιά που σου γίνεται συνήθεια».