Οι Ξέγνοιαστοι καβαλάρηδες… και εμείς.

Του Βαγγέλη Αλεξάκη

Είπα στον εαυτό μου αυτή την φορά να μην γκρινιάξω, να σκεφτώ πιο γλυκά, πιο αισιόδοξα. Άδικα, όμως! Η καλή προσπάθεια δεν αρκεί, γιατί και να θες να αγιάσεις δεν σε αφήνουν οι ξένοι και ντόπιοι «σωτήρες». Τρεις τέσσερις ενέργειες, που αφορούν το περιβάλλον, τη   ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας ήταν αρκετές να μου προκαλέσουν οργή και αγανάκτηση. Το πρώτο από όλα αφορά στην καταστροφή των χημικών της Συρίας στην Μεσόγειο, δίπλα στις δικές μας θάλασσες.  Αυτοί, όμως, δεν καταλαβαίνουν τίποτε, δεν λένε ούτε ένα όχι σε αυτούς που τα κατασκεύασαν, για να πωλήσουν το θάνατο και να πλουτίσουν. Τι να πουν στα αφεντικά;  Όχι, κύριοι! Εκεί που τα κατασκευάσατε να τα καταστρέψετε κιόλας; Τι κι αν χιλιάδες Κρητικοί συγκεντρώθηκαν και βροντοφώναξαν ένα μεγάλο «όχι»  στη μόλυνση των θαλασσών μας; Αυτοί οι κύριοι, που θέλουν να το παίζουν σωτήρες, αντί να ενώσουν την φωνή τους με αυτή του μαχόμενου λαού, φίμωσαν και τα μεγάλα Αθηναϊκά ΜΜΕ. Πρέπει τουλάχιστον να μας πουν, γιατί απαγόρευσαν το ψάρεμα στις θάλασσες γύρω από το σημείο που θα γίνει το πείραμα- εγχείρημα της καταστροφής των χημικών!

Ένα άλλο, που με εξόργισε, ήταν η αποκάλυψη μεγάλης  έγκριτης αθηναϊκής εφημερίδας, λίγες μέρες μετά τις εκλογές… ότι μέρος από το περιβόητο « πρωτογενές πλεόνασμα» ήταν το αποθεματικό του Ελληνικού Κτηματολογίου περίπου  250.000.000 €, το οποίο μοίρασαν στους κατά την κρίση τους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας. Έτσι οι μελέτες δε θα παραμείνουν ούτε καν μελέτες… προς όφελος τίνος άραγε;

Τι να πούμε για το άλλο, άκουσον –άκουσον, πήγε ο αρμόδιος Υπουργός στις Βρυξέλες για να διεκδικήσει την αλλαγή του τρόπου παραγωγής του ελαιολάδου, επιτρέποντας τη λειτουργία δύο μόνο εργοστασίων σε όλη την επικράτεια, ένα στην Κρήτη και ένα στην Πελοπόννησο. Με τον τρόπο αυτό, λένε, θα μειωθεί το κόστος παραγωγής και έτσι θα είμαστε πιο ανταγωνιστικοί έναντι των Ισπανών. Η σχιζοφρένεια σε όλο της το μεγαλείο, ή μήπως κρύβεται κάτι άλλο;

Τι άλλο να σκεφτώ, τι άλλο να πω; Έχουν ένα λαό στα κάγκελα, μια χώρα στα πατώματα  και αυτοί το παίζουν ξέγνοιαστοι καβαλάρηδες!

Κρίμα δεν μας αξίζει τέτοια ζωή, Κρίμα !!!

Με το να αυτοκτονούμε και να πεθαίνουμε αξιοπρεπώς από την πείνα δεν κερδίζουμε τίποτα! Αυτοί θα παραμένουν καβαλάρηδες και ξέγνοιαστοι μάλιστα!