Ζέα: Είναι θαυματουργό αλλά απαγόρευσαν την καλλιέργεια

«Φάρμακό σου είναι η τροφή σου», έλεγε ο Ιπποκράτης, που στη δική του εποχή το δημητριακό ζέα αποτελούσε μία σούπερ τροφή για τους αρχαίους Έλληνες, που θεωρούσαν πως τους βοηθούσε να είναι πάρα πολύ έξυπνοι και όχι άδικα, φυσικά, αφού είναι είδος πλούσιο σε μαγνήσιο που θεωρείται η τροφή του εγκεφάλου! Επανέρχεται σήμερα το ζέα στην Ελλάδα και θα μπορούσε να κατακλύσει, για παράδειγμα, τον κάμπο της Μεσαράς στην Κρήτη και να αποτελέσει μια θαυμάσια εναλλακτική καλλιέργεια, που θα ήταν περιζήτητη από την τοπική κοινωνία και όχι μόνο. Κι όμως. Για τους περισσότερους Έλληνες η ζέα είναι μία άγνωστη τροφή. Και αυτό διότι για πολλά χρόνια το δημητριακό είχε εξαφανιστεί από τη χώρα. Στις αρχές της δεκαετίας του '30 ένας νόμος, για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, απαγόρευσε, όχι μόνο την καλλιέργεια της ζέας στο εσωτερικό της χώρας, αλλά ακόμη και το να αναφέρεται ως όρος στα λεξικά. Έτσι, μετά από μερικά χρόνια το δημητριακό αυτό ξεχάστηκε. Οι Έλληνες στερήθηκαν έτσι για πολλά χρόνια ένα πολύτιμο αγαθό, το οποίο βέβαια άλλες χώρες συνέχιζαν να καλλιεργούν και να απολαμβάνουν. Και μπορεί πολλές θεωρίες συνωμοσίας να έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί γύρω από αυτήν την εξαφάνιση, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι πως το δημητριακό τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει αργά και σταθερά να επανέρχεται στη χώρα. Συγκεκριμένα, υπάρχουν βιβλιογραφίες που αναφέρουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν έτρωγαν σιτάρι. Υπήρχε όμως ένα δημητριακό, το ζέα, το οποίο είναι πλούσιο σε μαγνήσιο, τροφή του εγκεφάλου. Για αυτό και οι προγονοί μας ήταν έξυπνοι. Υπάρχει μεγάλη πιθανότατα αυτό να οφείλεται στο ότι δεν έτρωγαν στάρι που έχει γλουτένη, ουσία που συγκολλάει τις νευρικές απολήξεις και δεν αφήνει τον εγκέφαλο να σκεφτεί ελεύθερα και να δημιουργήσει. Μια άλλη ουσία που έχει το συγκεκριμένο δημητριακό είναι το αμινοξύ λυσίνη, το οποίο ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και έχει ελάχιστη γλουτένη. Εγκληματική η εγκατάλειψη της ζέας... Για «εγκλήματα του δυτικού πολιτισμού», με την εγκατάλειψη κατά καιρούς τέτοιων τοπικών ποικιλιών στην Ελλάδα και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, κάνει λόγο, μιλώντας στη "Νέα Κρήτη", ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας Αλέκος Στεφανάκης. «Νομίζω πως το ζέα προσπαθούν σήμερα να το ξανακαλλιεργήσουνε στη χώρα μας. Και αυτό είναι μια εναλλακτική λύση, γιατί όλο και περισσότερος κόσμος πια, με τις αλλαγές τις διατροφικές και τις ευαισθησίες του ανθρώπου, έχει ευαισθησίες στη γλουτένη. Με αποτέλεσμα να αναζητούμε αυτές τις ποικιλίες που δίνουν εναλλακτικές λύσεις στους ανθρώπους που έχουν τέτοιες ευαισθησίες»... Αναφορικά με το ζέα, ο γνωστός κτηνίατρος αναφέρει: «Είναι ένας διαφορετικός σπόρος, μια διαφορετική εναλλακτική καλλιέργεια, την οποία ασφαλώς πρέπει να προωθήσουμε, επαναχρησιμοποιήσουμε και να ξεφύγουμε από την πεπατημένη...». Ο κ. Στεφανάκης τονίζει ότι ζέα υπάρχει και σήμερα. Αλλά δεν μπορεί ο ίδιος να διαβεβαιώσει κανέναν για την καθαρότητα που διατηρεί σήμερα αυτός ο σπόρος. «Είναι σπόρος που όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να τον βρει από παραγωγούς. Εγώ πρόσφατα έτυχε να πιάσω στα χέρια μου αλεύρι από ζέα», όπως λέει. Καταλήγοντας, ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ υποστηρίζει: «Δυστυχώς, ως κοινωνία χαλαρώσαμε αφήνοντας ανεκμετάλλευτη την υπέροχη χλωρίδα που είχαμε στον τόπο μας. Και όλα τα ερευνητικά ιδρύματα που είχαμε αυτήν τη στιγμή κλείνουν, απαξιώνονται ή ξεπουλιούνται. Η παγκοσμιοποίηση της αγοράς δε θέλει την τοπικότητα. Δε θέλει τη διαφορετικότητα. Και η έννοια της τελικά δεν είναι η ελεύθερη διακίνηση αγαθών, αλλά ο έλεγχος της αγοράς από μερικές πολυεθνικές σε ολόκληρο τον κόσμο...»