Πιασ'το αβγό και κούρευ'το

Του Σπύρου Αλεξάκη

O δρόμος για την απελευθέρωση τ'ανθρώπου απ'τα δεσμά που η πολιτισμένη κοινωνία τον έχει καταδικάσει εδώ και χιλιάδες χρόνια, είναι μακρύς, δύσκολος και με πολλούς παράδρομους που αν τους πάρεις έχεις χαθεί από χέρι.

Έτσι όπως χάθηκε κι ένα μεγάλο κομμάτι της διανόησης της αμφισβήτησης,που στην πορεία ταυτίστηκε με τη mainstream αντικρατικίστικη, νεοφιλελεύθερη ιδεολογία.

Μισούμε την εξουσία (σωστά) κι επειδή το κράτος -ιστορικά- ήταν και είναι μια πολύ ισχυρή εξουσία (σωστά),το μισούμε κι αυτό (λάθος).
Βλέπουμε λοιπόν στις αγορές και στα παζάρια διάφορους αριστερούς ή αριστερίζοντες τύπους που κάνουν αγώνα για ν'αποδομηθεί το κακό κράτος και ν'απελευθερωθούν, επιτέλους, τα άτομα. Ακούστε εδώ [http://pangalos.gr/portal/ Τρίτη 02.07.2013] την άποψη του Πάγκαλου στο σταθερό ραδιοφωνικό του ραντεβού στο VimaFM,που επικαλείται ακόμη και τον Μαρξ για μας πείσει ότι το Δημόσιο καταπιέζει τους ανθρώπους.

Κακό το κράτος, λιγότερο κράτος και τέλος καθόλου κράτος, για ν'απελευθερωθεί ο άνθρωπος απ'τα δεσμά του .Απλοϊκό και φιλελεύθερο.

Είναι έτσι όμως;
Λιγότερο Κράτος σημαίνει περισσότερη ιδιωτική πρωτοβουλία.

Ιδιωτική πρωτοβουλία όμως σε εποχές απόλυτης τραπεζικής κυριαρχίας σημαίνει ότι η μερίδα του λέοντος της επιχειρηματικότητας και οι τομείς-φιλέτα πάνε στην πλουτοκρατία, η οποία έχει την εύκολη πρόσβαση στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, στην σπάνια περίπτωση φυσικά που τα συγκεκριμένα δεν της ανήκουν. Και για να μιλάμε με παραδείγματα:
Αν ο τομέας της δημόσιας-κρατικής περίθαλψης αποδομηθεί πλήρως (όπως προβλέπει το σχέδιο),κάποιος θα πρέπει να καλύψει το κενό των υπηρεσιών υγείας. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν ν'ανοίξουν ιδιωτικό νοσοκομείο μερικοί φτωχοί γιατροί και πόσες μια ανώνυμος (Health-κάτι) εταιρία; Μιλάμε για ιδιωτικό νοσοκομείο με χειρουργεία -που είναι και τα πολλά λεφτά- κι όχι απλό πολυϊατρείο.

Καλή λοιπόν η Φιλοσοφία, αλλά η Πολιτική έχει άλλα χαρακτηριστικά.
Η διαφορά τους είναι σαν τη διαφορά του κόμικ από την πραγματικότητα.
Στην πραγματικότητα αν το αυτοκίνητο φύγει στον γκρεμό θα πέσει κάτω και θα διαλυθεί, δε θα προχωρήσει στον αέρα όπως στα μίκυ-μάους. Το ίδιο και στη ζωή. Αν αποδομηθούν τα κράτη (αυτό που γίνεται τώρα) και όλη η οικονομία περάσει στους ιδιώτες,δεν πρόκειται ν'απελευθερωθεί η κερά-Ευτέρπη κι ο μπάρμπα-Μήτσος όπως μας πιπιλίζουν το μυαλό κάτι στρατευμένοι αριστερο-φιλελεύθεροι διανοούμενοι. Απλά η Ευτέρπη και ο Μήτσος εκεί που είχαν πάνω απ'το κεφάλι τους τον κρατικό λειτουργό (που όμως σε καιρούς Δημοκρατίας μπορούσαν κάπως να τον ελέγξουν),θα καταλήξουν να τους πατάει το σβέρκο η κάθε πολυεθνική, με τα παρακλάδια της και τους μετόχους της,που ούτε ξέρει κανείς ποιοι είναι και πού ζουν...
Πιασ'το αβγό και κούρευ'το δηλαδή.

Το τι θα θέλαμε είναι άλλο κι άλλο το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα
Όλοι είμαστε κατά της ομαδοποίησης, του τσουβαλιάσματος και της κουλτούρας της μάζας.
Αλλά και η κουλτούρα του ατομικισμού, που είναι πολύ της μόδας τις τελευταίες δεκαετίες ουσιαστικά κάνει τις κοινωνίες πολύ αδύναμες στις ορέξεις των δυνατών. Όπως βλέπουμε και στην πράξη.

Τι ναι σωστό λοιπόν και τι ναι λάθος;
Πιάσ'το αβγό και κούρευ'το (δις)