Νοημοσύνη της καρδιάς

 Από το βιβλίο του Dr Joe Dispenza Becoming Supernatural

Από τότε που οι πρόγονοί μας άρχισαν να χαράζουν τις ιστορίες τους στους τοίχους των σπηλαίων και στις πέτρινες πλάκες, σαν μια κλωστή μέσα από τη βελόνα του χρόνου, η καρδιά εμφανίστηκε ως σύμβολο που αντιπροσωπεύει την υγεία, τη σοφία, τη διαίσθηση, την καθοδήγηση και την ανώτερη νοημοσύνη. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, οι οποίοι αναφέρονταν στην καρδιά ως ieb, πίστευαν ότι η καρδιά, και όχι ο εγκέφαλος, ήταν το κέντρο της ζωής και η πηγή της ανθρώπινης σοφίας.

Τόσο οι Μεσοποτάμιοι όσο και οι Έλληνες θεωρούσαν την καρδιά ως το κέντρο της ψυχής. Οι Έλληνες, ωστόσο, τη θεωρούσαν ανεξάρτητη πηγή θερμότητας μέσα στο σώμα, ενώ οι Μεσοποτάμιοι πίστευαν ότι ήταν ένα κομμάτι της θερμότητας του ήλιου. Πραγματοποιούσαν ακόμα και ανθρωποθυσίες με τις οποίες αφαιρούσαν μια ανθρώπινη καρδιά που χτυπούσε ακόμα για να την προσφέρουν στον θεό Ήλιο. Οι Ρωμαίοι αντιλαμβάνονταν την καρδιά ως το πιο ζωογόνο ζωτικό όργανο του σώματος.

Τον 17ο αιώνα, κατά τα πρώτα χρόνια της επιστημονικής επανάστασης, ο Γάλλος φιλόσοφος Ρενέ Ντεκάρτ υποστήριξε ότι ο νους και το σώμα είναι δύο ριζικά διαφορετικές ουσίες. Μέσω αυτής της μηχανιστικής θεώρησης του σύμπαντος οι άνθρωποι άρχισαν να βλέπουν την καρδιά ως μια εξαιρετική μηχανή. Ο μηχανισμός της καρδιάς ως φυσική αντλία άρχισε να επισκιάζει τη φύση της ως σύνδεση της ανθρωπότητας με μια έμφυτη νοημοσύνη.

Μέσω της επιστημονικής έρευνας η καρδιά έπαψε σιγά-σιγά να αναγνωρίζεται ως η σύνδεσή μας με τα συναισθήματα, τις συγκινήσεις και τον ανώτερο εαυτό μας. Μόνο μέσω της νέας επιστήμης των τελευταίων δεκαετιών αρχίσαμε να αναγνωρίζουμε και να κατανοούμε την πραγματική σημασία της καρδιάς τόσο ως πηγής που παράγει ηλεκτρομαγνητικά πεδία όσο και ως σύνδεσής μας με το ενοποιημένο πεδίο.

Γνωρίζουμε ότι η καρδιά, πέρα από τον προφανή ρόλο της στη διατήρηση της ζωής, δεν είναι απλώς μια μυϊκή αντλία που μεταφέρει το αίμα σε όλο το σώμα μας, αλλά ένα όργανο ικανό να επηρεάζει τα συναισθήματα και τα αισθήματα. Η καρδιά είναι ένα αισθητήριο όργανο που καθοδηγεί την ικανότητά μας να λαμβάνουμε αποφάσεις, καθώς και την κατανόηση του εαυτού μας και της θέσης μας στον κόσμο. Είναι ένα σύμβολο που υπερβαίνει τον χρόνο, τον τόπο και τον πολιτισμό. Είναι κοινά αποδεκτή η παραδοχή ότι όταν συνδεόμαστε με την εσωτερική γνώση της καρδιάς, μπορούμε να αξιοποιήσουμε τη σοφία της ως πηγή αγάπης και ανώτερης καθοδήγησης.

Ίσως αναρωτιέστε γιατί από όλα τα όργανα του σώματος (όπως ο σπλήνας, το συκώτι ή τα νεφρά) η καρδιά είναι το μόνο που διαθέτει νοημοσύνη. Από το 2013 έχουμε καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να μετρήσουμε και να ποσοτικοποιήσουμε τη συνοχή και τη μετατροπή, οι οποίες είναι κεντρικές για την κατανόηση του ρόλου της καρδιάς.

Σχεδόν όλοι αναγνωρίζουν ότι τα αυξημένα συναισθήματα της καρδιάς μάς συνδέουν με τη συνείδηση της αγάπης, της συμπόνιας, της ευγνωμοσύνης, της χαράς, της ενότητας, της αποδοχής και της ανιδιοτέλειας. Αυτά είναι συναισθήματα που μας γεμίζουν και μας κάνουν να νιώθουμε ολόκληροι και συνδεδεμένοι, αντί για τα συναισθήματα του άγχους που διαιρούν τις κοινότητες και μας στερούν ζωτική ενέργεια. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα αυξημένα συναισθήματα της καρδιάς συχνά εμφανίζονται τυχαία –εξαρτώμενα από κάτι εξωτερικό στο περιβάλλον μας– και όχι ως κάτι που μπορούμε να παράγουμε για τον εαυτό μας κατά παραγγελία.

Αναμφίβολα, είναι πρόκληση να διατηρούμε την ψυχική και συναισθηματική μας ισορροπία στη σημερινή κουλτούρα των γρήγορων ρυθμών, του άγχους, της παραγωγικότητας, της βιασύνης σε όλα, και η απώλεια αυτής της ισορροπίας μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για την υγεία μας. Για παράδειγμα, στις αρχές του 20ού αιώνα, σχεδόν κανείς δεν πέθαινε από καρδιακές παθήσεις, ενώ σήμερα είναι η κύρια αιτία θανάτου τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες.

Κάθε χρόνο μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες οι καρδιακές παθήσεις κοστίζουν περίπου 207 δισεκατομμύρια δολάρια σε υπηρεσίες υγείας, φάρμακα και χα- μένη παραγωγικότητα. Το άγχος είναι ένας από τους κύριους παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση καρδιακών παθήσεων και φτάνει σε επίπεδο επιδημίας. Ευτυχώς, υπάρχει ένα αντίδοτο. Αυτό που ανακαλύψαμε ερευνώντας και μελετώντας τις πολλές πτυχές της καρδιακής συνοχής είναι ότι μπορούμε στην πραγματικότητα να ρυθμίσουμε τις εσωτερικές μας καταστάσεις, ανεξάρτητα από τις συνθήκες του εξωτερικού μας περιβάλλοντος. Ακριβώς όπως η ανάπτυξη οποιασδήποτε δεξιότητας, η εκούσια δημιουργία καρδιακής συνοχής απαιτεί γνώση, εφαρμογή και εξάσκηση.

Η συνεργασία μας με το ρηξικέλευθο και πρωτοποριακό έργο του Ινστιτούτου HeartMath αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κατανόησης της καρδιάς. Το HMI είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός έρευνας και εκπαίδευσης που εργάζεται για την καλύτερη κατανόηση της συνοχής καρδιάς – εγκεφάλου. Από το 1991 το HMI έχει ερευνήσει και έχει αναπτύξει αξιόπιστα, επιστημονικά τεκμηριωμένα εργαλεία για να βοηθήσει τους ανθρώπους να γεφυρώσουν την σύνδεση μεταξύ της καρδιάς και του μυαλού τους, καθώς και να εμβαθύνουν τη σύνδεσή τους με τις καρδιές των άλλων. Η αποστολή τους είναι να βοηθήσουν τους ανθρώπους να φέρουν τα σωματικά, νοητικά και συναισθηματικά τους συστήματα σε ισορροπημένη ευθυγράμμιση μέσω της διαισθητικής καθοδήγησης της καρδιάς.

Τα θεμέλια της συνεργασίας μας βασίζονται στην κοινή πεποίθηση ότι για να δημιουργήσει κανείς ένα νέο μέλλον, πρέπει να παντρέψει μια σαφή πρόθεση (συνεκτικός εγκέφαλος) με ένα υψηλό συναίσθημα (συνεκτική καρδιά). Η έρευνα του HMI έχει αποδείξει ότι συνδυάζοντας μια πρόθεση ή μια σκέψη (η οποία, όπως διαβάσατε, λειτουργεί ως ηλεκτρικό φορτίο) με ένα συναίσθημα ή ένα αίσθημα (το οποίο, όπως ήδη καταλαβαίνετε, λειτουργεί ως μαγνητικό φορτίο), μπορούμε να αλλάξουμε τη βιολογική μας ενέργεια – και όταν αλλάζουμε την ενέργειά μας, αλλάζουμε τη ζωή μας. Είναι η ένωση αυτών των δύο στοιχείων που παράγει μετρήσιμα αποτελέσματα στην ύλη, μετακινώντας τη βιολογία μας από το να ζούμε στο γνωστό παρελθόν στο να ζούμε στο νέο μέλλον.

Στα σεμινάριά μας σε όλο τον κόσμο διδάσκουμε τους μαθητές μας να διατηρούν και να συντηρούν αυτές τις αυξημένες καταστάσεις ύπαρξης, ώστε να πάψουν να ζουν ως θύματα των περιστάσεων, ταλαντευόμενοι από το ένα συναίσθημα στο άλλο, και να αρχίσουν να ζουν ως δημιουργοί της πραγματικότητάς τους. Αυτή είναι η διαδικασία με την οποία δημιουργούμε μια νέα κατάσταση ύπαρξης ή μια νέα προσωπικότητα, η οποία δημιουργεί μια νέα προσωπική πραγματικότητα.

Τα τελευταία χρόνια ένας από τους στόχους της συνεργασίας μας με το HMI ήταν να διδάξουμε τους μαθητές μας να ρυθμίζουν και να διατηρούν σκόπιμα κάτι που ονομάζεται συνοχή της καρδιάς. Όπως ο τακτικός χτύπος ενός τυμπάνου, η καρδιακή συνοχή αναφέρεται στη φυσιολογική λειτουργία της καρδιάς που την κάνει να χτυπά με συνεπή, ρυθμικό, ομαλό τρόπο (το αντίθετο, όταν δεν λειτουργεί με ομαλό τρόπο, είναι η καρδιακή ασυνέπεια). Όταν βρισκόμαστε σε καρδιακή συνοχή, μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στη ≪νοημοσύνη της καρδιάς≫, την οποία η HMI ορίζει ως εξής:

Η ροή της επίγνωσης και της διορατικότητας που βιώνουμε μόλις ο νους και τα συναισθήματα έρθουν σε ισορροπία και συνοχή μέσω μιας διαδικασίας που ξεκινά από τον εαυτό μας. Αυτή η μορφή νοημοσύνης βιώνεται ως άμεση, διαισθητική γνώση που εκδηλώνεται σε σκέψεις και συναισθήματα που είναι ωφέλιμα για μας και τους άλλους.

Όπως θα ανακαλύψετε σε αυτό το κεφάλαιο, τα οφέλη της καρδιακής συνοχής είναι πολλά, όπως η μείωση της αρτηριακής πίεσης, η βελτίωση του νευρικού συστήματος και της ορμονικής ισορροπίας και η βελτίωση της λειτουργίας του εγκεφάλου.

Όταν διατηρείτε και συντηρείτε αυξημένες συναισθηματικές καταστάσεις, ανεξάρτητα από τις συνθήκες του εξωτερικού σας περιβάλλοντος, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση στο είδος της διαίσθησης υψηλού επιπέδου που προάγει την καλύτερη κατανόηση του εαυτού σας και των άλλων, βοηθά στην πρόληψη αγχωτικών μοτίβων στη ζωή σας, αυξάνει τη διανοητική διαύγεια και προωθεί την καλύτερη λήψη αποφάσεων. Εκτός από τα ερευνητικά ευρήματα της HMI, τα δεδομένα μας υποδηλώνουν έντονα ότι τα συνεχή καρδιοκεντρικά συναισθήματα προάγουν την υγιέστερη γονιδιακή έκφραση.

Η συνοχή της καρδιάς αρχίζει με τον σταθερό, συνεκτικό χτύπο της μέσω της καλλιέργειας, της εξάσκησης και της διατήρησης υψηλών συναισθημάτων. Τέτοια συναισθήματα είναι η ευγνωμοσύνη, η εκτίμηση, η έμπνευση, η ελευθερία, η καλοσύνη, η ανιδιοτέλεια, η συμπόνια, η αγάπη και η χαρά. Τα οφέλη αυτού του συνεκτικού ρυθμού γίνονται αισθητά σε όλα τα συστήματα του σώματος. Συνειδητά ή ασυνείδητα, πολλοί από μας εξασκούνται στο να αισθάνονται δυστυχισμένοι, θυμωμένοι ή φοβισμένοι κάθε μέρα. Γιατί, λοιπόν, να μην εξασκηθούμε στη δημιουργία και στη διατήρηση χαρούμενων, τρυφερών, αλτρουιστικών καταστάσεων αντ’ αυτού; Αυτό δεν θα δημιουργούσε τελικά μια νέα εσωτερική τάξη, με αποτέλεσμα τη συνολική υγεία και ευτυχία;

ΠΗΓΗ: Εναλλακτική Δράση

Ανείπωτη τραγωδία, η τραγωδία των Τεμπών!

 

Δεν τελειώνουν οι ευθύνες στον σταθμάρχη!

Γράφει ο Σπύρος Πολυχρονόπουλος

Το τραγικό δυστύχημα με τη σύγκρουση δύο τρένων στη Λάρισα ανέδειξε τις σοβαρές ελλείψεις στις υποδομές του σιδηροδρομικού δικτύου στην Ελλάδα. Λίγες ώρες μετά την τραγωδία διαπιστώνουμε πως τα τρένα σε πολλές περιπτώσεις κάνουν τις διαδρομές "στα τυφλά" και στηρίζονται μόνον στον ανθρώπινο παράγοντα. Μόνο στο προσωπικό τους δηλαδή που προσπαθεί να κρατήσει σε λειτουργία ένα δίκτυο χωρίς σοβαρές τεχνολογικές υποδομές που να διασφαλίζουν την ασφάλεια των εργαζομένων και των επιβατών.

Καθώς είναι πανθομολογούμενο πως το προσωπικό εργάζεται υπό αυτές τις κακές συνθήκες δεν μπορεί η κοινωνία μας να δεχθεί πως φταίει απλώς ένας σταθμάρχης και να κλείσει ο φάκελος "τρένα στην Ελλάδα". Φταίει προφανώς ο σταθμάρχης (που συνελήφθη), αλλά θα πάρει πάνω του όλη την ευθύνη του δικτύου; Ή μήπως το δίκτυο είναι τέλειο και αυτός προκάλεσε το μακελειό;

Αυτό που γνωρίζουμε σίγουρα για το δυστύχημα στα Τέμπη είναι πως ένα επιβατικό τρένο συγκρούστηκε με ένα εμπορικό σε διαδρομή με διπλή γραμμή. Εκεί που συνήθως δηλαδή το ένα τρένο περνάει δίπλα στο άλλο και υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια από διαδρομές με μονή γραμμή που πρέπει να γίνει ρύθμιση της κυκλοφορίας.

Στο συγκεκριμένο δρομολόγιο, όμως, συνέβη το ανεξήγητο. Το επιβατικό τρένο μπήκε στην ανάποδη γραμμή. Μηχανοδηγοί και εργαζόμενοι στον ΟΣΕ διαβεβαιώνουν πως αυτό το μοιραίο γεγονός οφείλεται σε ανθρώπινο λάθος και είναι τόσο βέβαιοι γιατί απλούστατα όλα γίνονται χειροκίνητα. Δεν υπάρχει κανένα τεχνολογικό μέσο ή σύστημα που να διευκολύνει τη δουλειά τους.

Από τη μία οι μηχανοδηγοί πηγαίνουν ουσιαστικά στα τυφλά, καθώς δεν έχουν κανένα σύστημα πλοήγησης στη διάθεσή τους και απλώς εκτελούν τις οδηγίες που τους δίνουν οι σταθμάρχες.

Από την άλλη μεριά οι σταθμάρχες κάνουν επίσης τη δύσκολη και πολύ υπεύθυνη δουλειά τους χωρίς τεχνική στήριξη.

Με λίγα λόγια η λειτουργία σύγχρονων συστημάτων τηλεδιοίκησης – σηματοδότησης είναι μόνο στα χαρτιά.

Καταλαβαίνει κανείς λοιπόν πως το intercity που κινείται με 160 χιλιόμετρα την ώρα δεν έχει καν την έσχατη λύση του φωτεινού σηματοδότη. Είναι σαν τα λεωφορεία να κινούνται σε δρόμους χωρίς φανάρια.

Δεν έχουμε λοιπόν ούτε φανάρια, ούτε ένα σύστημα που να δείχνει πού βρίσκονται ανά πάσα ώρα και στιγμής όλα τα τρένα μας, που στην τελική δεν είναι και πολλά.

Από το 2010 και μετά είναι γνωστό πως το σιδηροδρομικό δίκτυο στην Ελλάδα παρήκμασε σε τραγικό βαθμό και εκτός από το κεντρικό δίκτυο Αθήνας - Θεσσαλονίκης ουσιαστικά δεν λειτουργούσε πουθενά. Αποδεικνύεται, όμως, πως ακόμα και σε αυτό το κεντρικό δίκτυο οι ελλείψεις είναι διαχρονικές.

Οι μαρτυρίες των προέδρων των μηχανοδηγών και των σιδηροδρομικών υπαλλήλων αποδεικνύουν πως ακόμα και τα συστήματα που το κράτος έχει αγοράσει δεν λειτουργούν και βρίσκονται σε ανάταξη για χρόνια. Έχουμε δηλαδή δαπανήσει χρήματα, τα οποία όμως, για άγνωστο λόγο, δεν έχουν "πέσει" στο δίκτυο.

Τα τρένα έκαναν λοιπόν τα δρομολόγια με συνεννοήσεις από ασυρμάτους μεταξύ μηχανοδηγών και σταθμαρχών, οι οποίοι φυσικά είχαν καταγγείλει τα παραπάνω αλλά δυστυχώς δεν τους ακούσαμε γιατί θεωρήσαμε πως ήταν απλώς μερικές διεκδικήσεις συνδικαλιστών που εξυπηρετούν κομματικά συμφέροντα.

Ακόμα και μέσα στην εβδομάδα οι συνδικαλιστές είχαν βγάλει ανακοινώσεις και είχαν κάνει αναρτήσεις στα social media στις οποίες μιλούσαν για τις συγκεκριμένες ελλείψεις, ενώ υπήρξαν και μικροδυστυχήματα που είχαν καταγγελθεί. Να σημειωθεί ακόμα πως λίγες ώρες πριν από το δυστύχημα είχε υπάρξει πρόβλημα στην ηλεκτροδότηση στο δίκτυο που ενδεχομένως να συνδέεται με την αναγκαστική αλλαγή πορείας του επιβατικού τρένου.

Τουλάχιστον οι συνεννοήσεις στο δίκτυο είναι καταγεγραμμένες και λογικά θα μάθουμε τι ακριβώς πήγε στραβά και φτάσαμε σε αυτή την ανείπωτη τραγωδία. Ασφαλώς, θα πρέπει να υπάρξει άμεση διόρθωση, αλλά είναι προφανές πως αργήσαμε. Σε κάθε περίπτωση από τον ΟΣΕ έχει ζητηθεί και αναμένεται η απομαγνητοφώνηση πιθανής συνομιλίας μεταξύ σταθμάρχη και μηχανοδηγών.

Πάντως, σε μία χώρα που θέλει να παριστάνει πως πρωταγωνιστεί στις τεχνολογικές εξελίξεις, το να έχει τις υποδομές της σε υψηλό επίπεδο είναι εκ των ων ουκ άνευ. Γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν παρανοήσεις. Εξέλιξη δεν είναι μόνο οι πλατφόρμες για επιδόματα και οι ψηφιακές πληρωμές.

Ούτε θα χρεώσουμε εν έτει 2023 το δυστύχημα σε έναν μόνον άνθρωπο. Θα είναι λάθος αν δεχθούμε πως απλά φταίει ο σταθμάρχης, να τον "δικάσουμε" και να κλείσουμε έτσι απλά την υπόθεση.

Ο σταθμάρχης όπως όλα δείχνουν έκανε λάθος και φταίει, αλλά το λάθος θα είχε διορθωθεί αν υπήρχε σε λειτουργία ένα σύγχρονο σύστημα τηλεδιοίκησης – σηματοδότησης που όπως φαίνεται έχουμε πληρώσει αλλά βρίσκεται σε... ανάταξη.

Πηγή: Reporter.gr

Τι ΔΕΝ είναι αγάπη

 

Γράφει: Η Βίκη Παππά | Ψυχολόγος Α.Π.Θ., ΜΒΑ | Εκπ. Συστημική-Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια

 

Έχεις αναρωτηθεί αν ξέρεις να «μιλάς» τη γλώσσα της αγάπης;

 

Η αγάπη: άλλοι την αναζητούν, άλλοι την αμφισβητούν, άλλους τους κατακλύζει με πρωτόγνωρα συναισθήματα, άλλους τους μπερδεύει, άλλοι αισθάνονται αμηχανία με την «παρουσία» της  και κάποιους μπορεί να φτάσει ακόμη και να τους πληγώσει. Για πολλούς είναι το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο, άλλοι μπορεί και να μην το έχουν νιώσει ακόμα.

Έχεις αναρωτηθεί αν ξέρεις να «μιλάς» τη γλώσσα της αγάπης; Έχεις αγαπήσει; Έχεις αγαπηθεί; Και τι είναι, τέλος πάντων, αυτή η αγάπη; Ορίζεται; Συμβιβάζεται; Πονάει; Για πόσο κρατάει; Χρειάζεται να κάνεις κάτι για να αγαπήσεις ή να αγαπηθείς;

Η αλήθεια είναι (;) πως η αγάπη είναι πολυδιάστατη. Δεν έχει έναν ορισμό καθώς ο καθένας μας την βιώνει και την αντιλαμβάνεται με ένα τελείως μοναδικό τρόπο. Ίσως τελικά να είναι πιο χρήσιμο να καταλήξουμε στο τι ΔΕΝ είναι αγάπη:

Η αγάπη δεν είναι οι σκηνές μιας σαπουνόπερας με ένα happy end όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι και αγαπημένοι. Στην αγάπη δεν είναι όλα εύκολα, ούτε όλα σε ένα ροζ συννεφάκι με αστερόσκονες και καλές νεράιδες. Μπορεί να είναι και μία σαρωτική καταιγίδα, που στο πέρασμά της θα αφήσει πολλά συντρίμμια. Με άλλα λόγια, στην αγάπη δεν είναι πάντα όλα τόσο ιδανικά, όπως μπορεί να τα φανταζόμαστε. Χρειάζεται προσπάθεια, γι’ αυτό και αξίζει περισσότερο από κάθε σαπουνόπερα.

Η αγάπη δεν είναι πάντα αυτό που φαίνεται. Όπως είπε και ο «Μικρός Πρίγκιπας» στο ομώνυμο έργο του Εξυπερύ ‘’Το ουσιαστικό είναι αόρατο στο μάτι. Μόνο με την καρδιά μπορεί να το δει κανείς». Η αγάπη κρύβεται στις απλές καθημερινές πράξεις φροντίδας, σε μια αγκαλιά, σε ένα άγγιγμα, σε ένα τρυφερό χάδι, σε μια καλημέρα ή καληνύχτα, σε έναν ζεστό καφέ που θα σου προσφέρουν. Σε ένα καθαρό βλέμμα, σε ένα χαμόγελο, σε ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα, σε ένα «να προσέχεις». Να αναρωτιέσαι, λοιπόν, πού είναι και δεν την βλέπεις.

Η αγάπη δεν είναι να χάνω τον εαυτό μου. Δεν είναι να συμβιβάζομαι με τα θέλω, τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες του άλλου. Δεν είναι να καταπιέζω τα αληθινά μου συναισθήματα για να μη σε πληγώσω. Ούτε να φεύγω με την πρώτη δυσκολία, με την πρώτη διαφωνία. Η αγάπη απαιτεί επιμονή και υπομονή.

Η αγάπη δεν είναι στατική. Μετασχηματίζεται, αναδιαμορφώνεται όπως και εμείς. Έχει τα πάνω της και τα κάτω της, μας χαρίζει και ευχάριστα και δυσάρεστα συναισθήματα. Είναι ένας καθρέφτης του εαυτού μας, με όλες τις ιδιαιτερότητες, τις παραξενιές και τα προτερήματά του.

Τελικά η αγάπη ΔΕΝ είναι ένα πράγμα, ΔΕΝ συμβιβάζεται, ΔΕΝ σου στερεί την αυτονομία και την ελευθερία σου, ΔΕΝ έχει όρια, ΔΕΝ σε ταπεινώνει. Η «γλώσσα» της αγάπης ΔΕΝ γνωρίζει ούτε φύλο, ούτε χρώμα, ούτε θρησκεία, ούτε εθνικότητα, ούτε περιορίζεται γεωγραφικά. Η αγάπη είσαι εσύ και φτάνει μέχρι εκεί που θέλεις εσύ να τη φτάσεις! Οπότε αν ψάχνεις την αγάπη, είναι κάπου καλά κρυμμένη μέσα σου. Αρκεί να σε αφήσεις ελεύθερο για να μπορέσεις να την χαρίσεις αλλά και να τη δεχτείς!

 

Οι μυστηριώδεις πέτρες στη Ρουμανία που αναπνέουν, μεγαλώνουν και αναπαράγονται

      

Στην πόλη Costești της Ρουμανίας, ένα παράξενο φυσικό φαινόμενο θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα αξιοθέατα της περιοχής , αφού δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από την ύπαρξη ζωντανών λίθων. Ναι, ξέρουμε ότι είναι κάτι απίστευτο αλλά αληθινό και μετά θα σας πούμε το μυστικό.

Αυτές οι αφάνταστες ζωντανές πέτρες ονομάζονται «Trovants» που στα ρουμανικά σημαίνει «πέτρες που αναπτύσσονται». Κάτι πολύ ενδιαφέρον για τους Trovants είναι ότι, οπτικά, αυτές οι πέτρες δεν έχουν μεγάλη διαφορά από τις κοινές. Το μυστικό βρίσκεται στην ανατομία και την αρχαιότητά τους, αφού σύμφωνα με τους ειδικούς αυτοί οι βράχοι είναι περίπου 6 εκατομμυρίων ετών . Οι Trovants ξεκίνησαν ως μικροί βράχοι που με τα χρόνια έγιναν μάζες από πέτρες ύψους έως και 10 μέτρων.

Αν και αυτές οι πέτρες μεγαλώνουν, το κάνουν πολύ αργά , τόσο πολύ που υπολογίζεται ότι χρειάζονται χίλια χρόνια για να αναπτυχθούν 4 έως 5 εκατοστά. Η αιτία της ανάπτυξης αυτών των λίθων είναι επειδή έχουν δομή παρόμοια με αυτή ενός κορμού δέντρου, με τη διαφορά ότι η ανάπτυξή τους διαρκεί πολύ περισσότερο. Ένα άλλο σημαντικό γεγονός για τους Trovants είναι ότι αναπαράγονται, λόγω της συσσώρευσης ανθρακικών αλάτων στο εσωτερικό τους, που σημαίνει ότι όταν πέφτει το νερό πάνω τους, πιέζουν τα εξωτερικά στρώματα και δημιουργούν προεξοχές που τα κάνουν να «αναπαράγονται».

Πηγή:https://mynewaroundtheworld.blogspot.com

Το κεραμίδι του φτωχού, οι «παπαγάλοι» και του πλουσίου η βίλα!

 

Του Βαγγέλη Αλεξάκη

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τον περασμένο αιώνα, που  όταν ο Κρητικός ήταν σε ηλικία γάμου τον ρώταγαν , έχεις το κλειδί στον κόκαλο; αυτό σήμαινε , έχεις έτοιμο το σπίτι σου; Έχεις δηλαδή ένα κεραμίδι πάνω από την κεφαλή σου , έχεις ένα σπίτι δικό σου να στεγάσεις την οικογένεια που ετοιμάζεις με τον γάμο σου;

Έτσι όχι μόνο στην Κρήτη αλλά σε όλη την Ελλάδα επικρατούσε η ίδια άποψη για την οικογενειακή στέγη , για το μόνο πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο που θα μπορούσε να  του εξασφαλίσει κάποια σιγουριά για να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες της Ελληνικής πραγματικότητας.

Πέρασαν λοιπόν τα χρόνια και ήρθε η εποχή του ευρώ , ήρθε η εποχή που έπρεπε ο Έλληνας να μπει στο πρόγραμμα της εικονικής ευημερίας, να χρεωθεί για να αισθανθεί Ευρωπαίος , για την δική τους εξυπηρέτηση. Ανέβασαν τους μισθούς περίπου στα μέσο Ευρωπαϊκό επίπεδο, του έδωσαν εορτοδάνεια και διακοποδάνεια,  ανέβασαν λοιπόν το βιοτικό επίπεδο. Το επόμενο βήμα  ήταν να του πουν αφού η ψυχή σου επιθυμεί ένα κεραμιδάκι πάνω από το κεφάλι σου εμείς σου δίνουμε δάνειο όχι για ένα κεραμίδι αλλά για πολλά.

Έτσι το δόλωμα ήταν ένα ωραίο, σπίτι με όλες τις ανέσεις, μονοκατοικία με κήπο και παρκινγκ  για το αυτοκίνητο. Εδώ πρέπει να πούμε πως το σύστημα παρείχε και επισκευαστικά δάνεια, δηλαδή: κάποιος βρήκε από τον πατέρα του ένα σπίτι ξεχρεωμένο αλλά επειδή είχε παλιώσει πήρε ένα επισκευαστικό δάνειο για την ανακαίνιση του.  

Όλα αυτά και άλλα πολλά βίωσε ο μέσος Έλληνας για λίγα χρόνια, γιατί έτσι ήταν το σχέδιο, χρεώνοντας το κράτος έπρεπε να χρεωθούν και οι πολίτες του.

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου μετά από δώδεκα χρόνια και  αφού μεσολάβησε μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων και συνταξιούχων, με την εφαρμογή των μνημονίων που επέβαλλαν οι «δανειστές» στους δεξιοσοσιαλιστές  και γιαλαντζί αριστερούς κυβερνήτες, με την εντολή να παταχθεί η ιδιοκατοίκηση που για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα ήταν πάρα πολύ υψηλή. Τότε αρχίζουν να κοκκινίζουν τα στεγαστικά δάνεια των ανέργων, των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Έτσι για να στηριχθεί το σύστημα του άναρχου καπιταλισμού ανιά κεφαλαιοποιούν τρεις φορές τις τράπεζες χρεώνοντας ξανά τον Ελληνικό λαό.

Στο κάδρο μπαίνει και η παρουσία των ξένων Funds  που τα έφεραν για να ολοκληρώσουν το έγκλημα κατά του λαού μας και λαό εννοώ όλους όσοι πασχίζουν να βγάλουν τον μήνα, γιατί όλοι οι βολεμένοι δεν έχουν ανάγκη ούτε από επιδόματα ούτε από πάγωμα των πλειστηριασμών πρώτης  κατοικίας, αυτό που λέμε «το κεραμίδι του φτωχού». Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι τα Funds μπήκαν στην Ελληνική αγορά με χαριστικές ρυθμίσεις όπως να αγοράζουν με το 3 % της αξίας των τα δάνεια. 

Έχουν λοιπόν τόσο θράσος, να βγάζουν τους  «παπαγάλους» τους και να δηλώνουν δημόσια από την τηλεόραση, στρατηγικοί κακοπληρωτές, εφόσον η κυβέρνηση παγώσει ή καταργήσει τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. 

Έτσι αυτός ο καθομολογία στρατηγικός κακοπληρωτής, που θα δούμε στο παρακάτω video, (που προς τιμή του ο Γιώργος Παπαδάκης τον "φωτογράφησε"  στον αέρα) να μας πει 1ο. Πόσα τετραγωνικά είναι και τι αντικειμενική αξία έχει η κατοικία του? 2ο. Ποιο είναι το πραγματικό του εισόδημα και πόσο μειώθηκε όταν τα τρία τέταρτα του Ελληνικού λαού φτωχοποιήθηκε και 3ο. Ποιον θεωρεί μπαταξή κακοπληρωτή, που πρέπει να πετάξουν στον δρόμο? 

https://youtu.be/wReVlODmpdA